Συγχαρητήρια στους μαθητές μας  Βασιλική Φούντα, Παντελή Λαβίδα και Αλέξανδρο Μαλαχιά που βραβεύτηκαν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό:

“Συγγραφή Περιβαλλοντικής Ιστορίας”  με τίτλο «Το μέταλλο ποτέ δεν παύει να ζει, περιμένει να του δώσεις μια νέα μορφή», στο πλαίσιο του Εθνικού Θεματικού Δικτύου ΠΕ «Φύση χωρίς Σκουπίδια» της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης και της Διεύθυνσης Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής.

Συγκεκριμένα οι μαθητές βραβεύτηκαν στις εξής κατηγορίες:

Η Βασιλική Φούντα βραβεύτηκε σε 2 κατηγορίες, Βραβείο Παρότρυνσης σε Δράση & Βραβείο Σύνδεσης Ανθρώπινων Αξιών-Περιβάλλοντος με την ιστορία «Μέταλμποτ»

Συντονίστρια εκπαιδευτικός Μαρία Κέρογλου

Ο Παντελής Λαβίδας και ο Αλέξανδρος Μαλαχιάς βραβεύτηκαν στην κατηγορία βραβείο Παρότρυνσης σε Δράση με την ιστορία «Τι συνέβη στον Τάκη Ρομποτάκη

συντονίστριες εκπαιδευτικοί Αγγελική Αντωνίου και Μαρία Κέρογλου.

Οι βραβευμένες ιστορίες :

Τίτλος Ιστορίας: ΜΕΤΑΛΜΠΟΤ

Συγγραφέας: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΦΟΥΝΤΑ
Σχολείο: 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΙΟΥ
Τάξη: Ε΄
Πριν εκατομμύρια χρόνια δεν υπήρχε τίποτα. Ούτε ήχοι, ούτε αστέρια. Ώσπου ακούστηκε ένας ήχος μέσα σ΄ αυτό το κενό.
Ήταν ένας μικρός αστέρας, πιο μικρός και από άτομο. Ξαφνικά, άλλο αστεράκι εμφανίστηκε και κόλλησαν μεταξύ τους. Μετά από λίγο καιρό αυξήθηκαν σε όγκο και… Μπιγκ Μπανγκ!
Μέσα από αυτήν την έκρηξη του Μπιγκ Μπάνγκ δημιουργήθηκε πολύ μέταλλο και γεννήθηκε ένα ρομπότ. Ήταν ο Μέταλμποτ. Πετούσε στο διάστημα και χάζευε την κίνηση των νεογέννητων αστεριών ώσπου άκουσε πάλι έναν θόρυβο.
Μπροστά του, φτιαχνόταν ο πλανήτης Γη, αλλά δεν ήταν ο ίδιος με τον σημερινό. Δεν είχε χλωρίδα ούτε πανίδα. Ήταν γεμάτος ηφαίστεια και λάβα έτρεχε παντού. Πότε πότε πετάγονταν πέτρες και άλλα στερεά και υγρά υλικά. Αμέσως ο Μέταλμποτ στράφηκε όλος περιέργεια και βούτηξε στο εσωτερικό αυτού του πλανήτη. Αυτό όμως ήταν ένα μεγάλο λάθος. Δηλητηριώδη αέρια και λάβα τον τύλιξαν και τον πήραν μαζί τους. Ο πλανήτης κατάπιε τον Μέταλμποτ που έπεσε για εκατομμύρια χρόνια σε κώμα. Ώσπου μια μέρα, ένας εργάτης σκάβοντας στη γη, τον βρήκε και συγκινημένος και απορημένος μαζί ,ακούμπησε το χέρι του Μέταλμποτ στην καρδιά του. Αυτό ήταν! Ο Μέταλμποτ ξύπνησε από το κώμα χάρη στην ζεστασιά της ανθρώπινης καρδιάς. Σηκώθηκε και είδε πως τα πάντα γύρω του είχαν αλλάξει. Το έδαφος ήταν καταπράσινο , λουλούδια παντού και πελώρια δέντρα στόλιζαν το τοπίο.
Ρώτησε τον εργάτη που του εξήγησε τι ήταν όλα αυτά και πόσο όμορφη έκαναν την ζωή των ανθρώπων. Δεν είναι όμως έτσι παντού, συμπλήρωσε ο εργάτης λυπημένος. Υπάρχουν μέρη που δεν φυτρώνουν λουλούδια και δέντρα γιατί η ατμόσφαιρα είναι πολύ μολυσμένη. Υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε και άλλοι που σκοτώνονται σε πολέμους από σφαίρες φτιαγμένες από το ίδιο υλικό που είσαι εσύ φτιαγμένος, συνέχισε ο εργάτης. Μεταλλικά δάκρυα κύλισαν στα μάγουλα του Μέταλμποτ. Είναι λίγο τρελό μα μπορούμε να πάμε να τους βοηθήσουμε , είπε στον εργάτη. Εμπρός, ανέβα πάνω μου, εγώ είμαι γεννημένος από σουπερνόβα και έχω σούπερ δυνάμεις.
Εβδομάδες ολόκληρες ο εργάτης και ο Μέταλμποτ ταξίδευαν στον κόσμο. Καθάρισαν όλα τα σκουπίδια και έμαθαν στους ανθρώπους πώς να τα ανακυκλώνουν και να τα ξαναχρησιμοποιούν. Φύτεψαν λουλούδια και έφτιαξαν πάρκα. Από λιωμένες σφαίρες έφτιαξαν γέφυρες κι έτσι οι σφαίρες για πρώτη φορά χρησίμεψαν για να επικοινωνούν κι όχι για να χωρίζουν οι άνθρωποι.
Μετά ξεκίνησαν για να βοηθήσουν τους πεινασμένους και χωρίς σπίτι ανθρώπους. Ο Μέταλμποτ, τους έδειξε πώς να φτιάχνουν εργαλεία από μέταλλο για να καλλιεργούν τη γη και για να χτίζουν σπίτια. Όμως, το μέταλλο των ανθρώπων δεν έφτασε.
Έτσι ο Μέταλμποτ αποφάσισε να δώσει όσο μέταλλο χρειαζόταν από το ίδιο του το σώμα. Έδινε, έδινε και όσο έδινε η Γη γέμιζε σπαρμένα χωράφια και σπίτια για άστεγους.
Τότε ήρθε ο εργάτης και του είπε πως από όλο τον κόσμο, μόνο ένα μικρό παιδάκι είχε μείνει χωρίς σπίτι και πραγματικά δεν χωρούσε πουθενά. Πουθενά; ρώτησε έκπληκτος ο Μέταλμποτ και με λύπη είδε το παιδί να κλαίει. Από το τεράστιο σώμα του Μέταλμποτ είχε απομείνει μόνο το κεφάλι και η καρδιά μα αυτό δεν τον σταμάτησε. Ο εργάτης είπε: θα μου λείψεις πολύ, μα είσαι σίγουρος; Ναι…αντίο
καλέ μου συνεργάτη, απάντησε ο Μέταλμποτ. Σ’ ευχαριστώ για όσα μου έμαθες.
Μετά απ ΄αυτό ο εργάτης έλιωσε τον υπόλοιπο Μέταλμποτ. Πήρε το μέταλλο που χρειαζόταν κι έφτιαξε το τελευταίο σπίτι όπου έζησε με το φτωχό παιδί για πάντα. Σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους, δίδασκαν τους ανθρώπους πώς να προστατεύουν τη φύση, να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να συνεργάζονται.

Συγγραφέας: Παντελής Λαβίδας, Αλέξανδρος Μαλαχιάς
Σχολείο: 4ο Δημοτικό Σχολείο Χίου
Τάξη: Ε’ (Αλέξανδρος Μαλαχιάς) -Στ’ (Παντελής Λαβίδας)

Τίτλος Ιστορίας: Τι συνέβη στον Τάκη Ρομποτάκη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ρομποτάκι φτιαγμένο από μέταλλο. Ήταν πολύ διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα ρομπότ και ήρθε από το άπειρο διάστημα να ζήσει στον πλανήτη Γη. Τον έλεγαν Τάκη και ο σκοπός της αποστολής του στη Γη ήταν να δώσει στους ανθρώπους το καλό παράδειγμα και να τους μάθει να σέβονται τη μητέρα Φύση.
Έτσι λοιπόν, ένα όμορφο πρωινό προσγειώθηκε στο νησί της Χίου, πάνω σε ένα σχίνο. Κοιτώντας τριγύρω του κατάλαβε ότι βρισκόταν στο χωριό «Πυργί». Όλα του φαίνονταν τέλεια!
Στη συνέχεια κατευθύνθηκε στην πόλη, όπου έχει πολλούς ανθρώπους και όπου έχει πολλούς ανθρώπους, υπάρχουν πολλά σκουπίδια. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο όμως, τον χαλασμένο από τα σκουπίδια, γνώρισε ένα όμορφο κορίτσι, τη Μαρίνα.
Η Μαρίνα, όταν έμαθε το σχέδιο του Τάκη, ενθουσιάστηκε και αποφάσισε να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να φτιάξουν έναν κόσμο καλύτερο. Το έργο τους ήταν πολύ δύσκολο. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να ενημερώσει όλους τους ανθρώπους για το πώς θα μπορούσαν να σώσουν το περιβάλλον από τα σκουπίδια κάνοντας ανακύκλωση. Με την ανακύκλωση θα είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα ίδια υλικά ξανά και ξανά περιορίζοντας έτσι την ποσότητα των σκουπιδιών.
Τότε του ήρθε μια καταπληκτική ιδέα! Η ίδια του η προέλευση ήταν το σωστό παράδειγμα για να τους το αποδείξει. Ο Τάκης ήταν ένα ρομποτάκι που είχε κατασκευαστεί από μέταλλο το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά. Γιατί το μέταλλο είναι αιώνιο και μπορεί να μην πεθάνει ποτέ, απλά να αλλάξει μορφή. Αυτό έπρεπε να γίνει γνωστό σε όλους. Έπειτα, η Μαρίνα και ο Ρομποτάκης έβαλαν σε εφαρμογή ένα ταξίδι σε όλες τις χώρες του κόσμου για να μάθουν οι άνθρωποι να αγαπούν τη φύση και να μην τη μολύνουν. Οι δυο τους κατάφεραν πολλά με το ταξίδι τους αυτό και πολλοί ακολούθησαν τις συμβουλές τους.

Μια μέρα όμως αυτοί που είχαν συμφέροντα συνέλαβαν το έξυπνο ρομπότ και το φυλάκισαν. Η φίλη του, η Μαρίνα, ήθελε να τον βγάλει έξω από τη φυλακή γιατί αυτό ήταν πολύ άδικο. Το ρομπότ αυτό είχε καταφέρει τον στόχο του και είχε αποκτήσει πολλούς φίλους οι οποίοι τον πίστεψαν από την αρχή και άλλαξαν τον τρόπο ζωής τους προς το καλύτερο. Έτσι, τον έβγαλαν όλοι μαζί από τη φυλακή.
Ο Τάκης κατάφερε με τα μηνύματά του να αλλάξει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έφτιαξε έναν κόσμο γεμάτο αγάπη, ειρήνη και πάνω από όλα σεβασμό προς το περιβάλλον. Έγινε το πιο δημοφιλές ρομπότ και πολλοί οργανισμοί τον ήθελαν για αρχηγό τους. Εκείνος όμως, αφού πέτυχε τον στόχο του, επέλεξε την επιστροφή στην πατρίδα του, αποχαιρετώντας την αγαπημένη του, Μαρίνα.